Շատ է խոսվել աշխարհի այլ երկրների համեմատ ԱՄՆ բանակի չափերի և այն գումարի մասին, որը ԱՄՆ-ը ծախսում է իր բանակի վրա: Այստեղ գծապատկերները ցույց են տալիս, որ թեև ԱՄՆ-ի ընդհանուր ռազմական բյուջեն գերազանցում է մնացած աշխարհը, Միացյալ Նահանգների բանակի հարաբերական չափը դա չի նշանակում:
Հոդված՝ Michael E. O'Hanlon, Պարամետրեր (2004 թվականի աշուն)
Բրուքինգսի ինստիտուտի ավագ գիտաշխատող Մայքլ Օ'Հենլոնի կարծիքը The Japan Times-ում, հունվարի 29, 2003թ.
Պ.Վ. Սինգերը և Չարլզ Մաքլինը ներկայացնում և գնահատում են քայլերը, որոնցով ԱՄՆ-ի ռազմական դաշնակիցներն ամբողջ աշխարհից անցել են՝ թույլ տալով գեյ զինվորներին բացահայտ ծառայել իրենց բանակում: Սինգերը և Մաքլինը առաջարկում են ԱՄՆ-ում անցումային նմանատիպ միջոցառումների վերաբերյալ առաջարկություններ:
Կառավարությունն օգտագործում է իշխանության չորս հիմնական գործիքները՝ դիվանագիտություն, տեղեկատվական, ռազմական և տնտեսական (DIME): Սակայն 1990-ականների սկզբից Միացյալ Նահանգները, անկասկած, գերադասում էր ռազմական հզորությունը, քան մյուսները, և օրենսդրությունը, ինչպիսին Գոլդուոթեր-Նիկոլսն է, կարող է ակամա նպաստել: Ռոբերտ Հեյնը գրում է, որ Միացյալ Նահանգները թերացել է իր արտաքին քաղաքականության մշակման և իրականացման հարցում, խնդիր, որի լուծման ուղղությամբ պաշտպանության նախարարությունները և պետքարտուղարությունները կարող են համատեղ աշխատել:
Ուիլյամ Գալսթոնը պնդում է, որ շնության հետ կապված ռազմական իրավունքի ներկայիս վիճակը հնացած է և կարիք ունի վերանայման:
Քաղաքականության համառոտ թիվ 54, Ռիչարդ Ն. Հաասսի կողմից (նոյեմբեր 1999 թ.)
Այս հոդվածում Փոլ Պաոլոզին եզրակացնում է, որ ԱՄՆ բանակը պետք է սովորի օգտագործել և գնահատել անկեղծությունը: Վավերական, ազնիվ և անկեղծ հաղորդակցության պրակտիկան հիմնականում անտեսված է մնում բանակի արժեքների քննարկումների ժամանակ, սակայն անկեղծությունը դարձնելով ուսուցման և դոկտրինի հիմնական բաղադրիչ, պնդում է Պալոցին, բանակը կբարելավի իր վստահությունը, համախմբվածությունը և նպատակների ուժը:
Փիթեր Վ. Սինգերի կարծիքը, The London News Review (3/19/04)